«Πέθανε στον ύπνο του σήμερα το πρωί (Τετάρτη) στο σπίτι του στο Παρίσι», δήλωσε η Μαρτίν Ομπρί, δήμαρχος της πόλης Λιλ.
Έχοντας διατελέσει υπουργός Οικονομικών υπό την προεδρία του Φρανσουά Μιτεράν (1981-1984), ο Ντελόρ γκρέμισε τις ελπίδες της αριστεράς αρνούμενος να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 1995 στη Γαλλία, ενώ εμφανιζόταν ως το μεγάλο φαβορί στις δημοσκοπήσεις.
«Δεν μετανιώνω για τίποτε», αλλά «δεν λέω ότι έπραξα σωστά», είχε δηλώσει στο περιοδικό Le Point το 2021. «Ήθελα να είμαι ανεξάρτητος και ένιωθα διαφορετικός από όσους ήταν γύρω μου. Ο δικός μου τρόπος να κάνω πολιτική δεν ήταν ο ίδιος», είχε πει.
Ο Ντελόρ, ένθερμος υποστηρικτής της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, υπηρέτησε ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για τρεις θητείες – περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο κάτοχο του αξιώματος – από τον Ιανουάριο του 1985 έως τα τέλη του 1994.
Στις Βρυξέλλες, ο Ντελόρ διαδραμάτισε τον ρόλο του αρχιτέκτονα στη διαμόρφωση των περιγραμμάτων της σύγχρονης Ευρώπης: εγκαθίδρυση της ενιαίας αγοράς, υπογραφή των συμφωνιών Σένγκεν, Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, θέσπιση του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών Erasmus, μεταρρύθμιση της κοινής αγροτικής πολιτικής, έναρξη της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης που θα οδηγούσε στη δημιουργία του ευρώ.
Τον Μάρτιο του 2020, είχε καλέσει ξανά τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ να επιδείξουν περισσότερη αλληλεγγύη σε μια εποχή που αγωνίζονταν για την κοινή απάντηση στην πανδημία Covid-19.
Με τα think tank του ζητούσε μέχρι τέλους την ενίσχυση του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού, απαιτώντας περισσότερη «τόλμη» την εποχή του Brexit και των επιθέσεων από «λαϊκιστές κάθε είδους».
