Το υπουργείο Εργασίας βάζει τέλος στα σενάρια σχετικά με πιθανές αλλαγές στο καθεστώς αναγνώρισης πλασματικών ετών ασφάλισης, διαβεβαιώνοντας ότι δεν θα υπάρξουν περιορισμοί στα ανώτατα όρια ή στο κόστος εξαγοράς του πλασματικού χρόνου.
«Δεν έχουμε λάβει καμία απόφαση για τα πλασματικά έτη», δήλωσε ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, Πάνος Τσακλόγλου, προσθέτοντας ότι «δεν έχει ξεκινήσει ακόμη καμία σχετική συζήτηση».
Στο μέλλον, θα γίνει επανεξέταση του υφιστάμενου συστήματος, με στόχο την επίτευξη ισονομίας μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και την δυσκολία πρόωρης συνταξιοδότησης (πριν από τα καθορισμένα όρια ηλικίας).
Επισημαίνεται ότι οι ασφαλισμένοι έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν έως και 7 έτη, εφόσον αυτά περιλαμβάνονται στις 12 κατηγορίες πλασματικών χρόνων που καθορίζει η νομοθεσία.
Στο Δημόσιο, ο χρόνος που διατίθεται για τα παιδιά είναι ανεξάρτητος από τα 7 πλασματικά έτη, επιτρέποντας στους υπαλλήλους να αναγνωρίσουν επιπλέον έτη λόγω τέκνων, με ανώτατο όριο τα 12 έτη.
Επιπλέον, υπάρχουν διαφορές στο κόστος αναγνώρισης. Για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, το κόστος ανέρχεται στο 20% του μισθού που ελάμβαναν οι ασφαλισμένοι κατά τον μήνα υποβολής της αίτησης. Στην περίπτωση των ανέργων, το κόστος εξαγοράς υπολογίζεται στο 20% του εκάστοτε κατώτατου μισθού.
Για τους ασφαλισμένους του Δημοσίου, το ποσό που απαιτείται για την εξαγορά ισοδυναμεί με το 20% του μισθού τους. Αντίθετα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες καταβάλλουν για κάθε πλασματικό μήνα που αναγνωρίζουν ένα ποσό ίσο με τη μηνιαία εισφορά για τον κλάδο σύνταξης, σύμφωνα με τις ασφαλιστικές κατηγορίες που έχουν επιλέξει.
Οι «παλαιοί» ασφαλισμένοι (αυτοί που ξεκίνησαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα πριν από το 1993) έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα πλασματικά έτη για να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα από τα 67 ή τα 62 χρόνια. Από την άλλη, οι «νέοι» ασφαλισμένοι μπορούν να συγκεντρώσουν έως και 40 χρόνια ασφάλισης προκειμένου να αποκτήσουν υψηλότερη σύνταξη.
Ποιες είναι οι κατηγορίες πλασματικών χρόνων ασφάλισης;
Οι πλασματικοί χρόνοι ασφάλισης είναι οι περίοδοι που λαμβάνονται υπόψη για την απόκτηση συνταξιοδοτικού δικαιώματος ή/και για την αύξηση του ποσού της σύνταξης. Ως αναγνωριζόμενοι πλασματικοί χρόνοι ασφάλισης λογίζονται:
- Με εξαγορά (το κόστος της οποίας αντιστοιχεί στο 20% του τελευταίου μισθού για τους μισθωτούς ή του 20% του μηνιαίου φορολογητέου εισοδήματος των αυτοαπασχολούμενων):
– Ο χρόνος στρατιωτικής υπηρεσίας.
– Ο χρόνος γονικής άδειας ανατροφής παιδιών.
– Ο χρόνος εκπαιδευτικής άδειας άνευ αποδοχών και μέχρι δύο έτη. Ο χρόνος σπουδών για την απόκτηση ενός μόνο πτυχίου ανώτερης ή ανώτατης σχολής της ημεδαπής ή της αλλοδαπής ή διπλώματος επαγγελματικής κατάρτισης.
– Ο χρόνος για τον οποίο δεν έχει υπάρξει ασφάλιση σε φορείς κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, μετά την υπαγωγή, για πρώτη φορά, στην ασφάλιση οποιουδήποτε φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης ή το Δημόσιο.
– Ο χρόνος απεργίας.
– Ο χρόνος μαθητείας.
– Ο χρόνος προσωρινής κράτησης ή φυλάκισης.
– Ο πλασματικός χρόνος γέννησης παιδιού (1 έτος ή 300 ημέρες ασφάλισης για το πρώτο παιδί και 2 έτη ή 600 ημέρες ασφάλισης για κάθε επόμενο παιδί – μέχρι και το τρίτο).
- Χωρίς εξαγορά που αναγνωρίζονται μόνο για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος:
– Ο χρόνος κύησης και λοχείας.
– Ο χρόνος επιδότησης λόγω ασθένειας έως 300 ημέρες, καθώς και ο χρόνος επιδότησης λόγω τακτικής ανεργίας έως 300 ημέρες.
– Ο χρόνος κατά τον οποίο ο ασφαλισμένος έλαβε σύνταξη αναπηρίας.
