Άρθρο του Δημάρχου Μαρκοπούλου Μεσογαίας κου Μεθενίτη σχετικά με το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης της 25ης Ιανουαρίου 2015.
Για την νέα Κυβέρνηση:
1) Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε μια αδιαμφισβήτητα μεγάλη και καθαρή εκλογική νίκη, με οκτώμισι μονάδες διαφορά απ’ την ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Σε αντίθεση με αυτήν, έκανε μια επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία, βασισμένη σε θετικά μηνύματα ελπίδας για το Μέλλον και προοπτικής διεξόδου απ’ την οικονομική κρίση.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να πείσει ακόμα και πολλούς απογοητευμένους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι δεν τον ψήφισαν σε ιδεολογική βάση, αλλά ως μια καλύτερη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, που θα βελτιώσει την ζωή και την καθημερινότητά τους.
2) Οι δέκα πρώτες ημέρες διακυβέρνησης, έχουν διπλή ανάγνωση:
Στο επίπεδο της εικόνας και της επικοινωνίας, η Κυβέρνηση κερδίζει καταλυτικά τις εντυπώσεις.
Ο μέσος Έλληνας είναι ευχαριστημένος, γιατί ο Υπουργός Οικονομικών συγκρούστηκε και τα «είπε χοντρά» για την Τρόικα, στον Υπουργό Οικονομικών κο Νταϊσενμπλουμ , οι Υπουργοί εξαγγέλλουν μια σειρά από φιλολαϊκά μέτρα, που ακούγονται εξαιρετικά στα ταλαιπωρημένα αυτιά μας, η παρουσία τους φέρνει ένα αέρα φρεσκάδας και ανανέωσης και ο Πρωθυπουργός περιοδεύει στην Ευρώπη, μεταφέροντας μηνύματα τέλους, της περιοριστικής πολιτικής της λιτότητας και στροφής στην Ανάπτυξη, που συγκεντρώνουν το έντονο ενδιαφέρον της πανευρωπαϊκής κοινής γνώμης και όχι μόνο!
Την ίδια στιγμή, επί της ουσίας, μέσα στο θετικό επικοινωνιακό απόηχο, δύο σημαντικές προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν ήδη, αμετάκλητο παρελθόν, να ζήσουμε, να τις θυμόμαστε:
α) Η μονομερής διαγραφή του επαχθούς, επονείδιστου και τοκογλυφικού χρέους μας, κατά 50 % και
β) Η Πανευρωπαϊκή Διάσκεψη για την συνολική αντιμετώπιση τους χρέους, των χωρών του Νότου!
Με τον ίδιο τρόπο, ο κος Πρωθυπουργός και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, θα πετάξει σύντομα στο «Καλάθι των Πολιτικών Αχρήστων» όλες τις νεοκομμουνιστικές προτάσεις της «Αριστερής Πλατφόρμας», που υπάρχουν στο προεκλογικό Πρόγραμμά τους, θα κάνει σύντομα τις αναγκαίες προσαρμογές στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα διαπραγματευτεί δυναμικά, όπως θα έκανε κάθε ηγέτης ενός σύγχρονου, ριζοσπαστικού, σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Αυτά είναι άλλωστε, τα απώτατα, υπαρκτά όρια άσκησης πολιτικής εκ μέρους του σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά και κόντρα στις επιδιώξεις, τα όνειρα και τις προσδοκίες των ιδρυτών της, έχει μετατραπεί με την Συνθήκη του Μάαστριχ και το Σύμφωνο Σταθερότητας, σε ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο μόρφωμα.
Στο εσωτερικό της χώρας, η ίδια η άσκηση της εξουσίας, θα προσγειώσει απότομα τους νέους Υπουργούς (όσοι δεν είπαν πολλά, είναι όντως έξυπνοι) αφού θα τους διδάξει, ότι αυτά που μπορείς να κάνεις, υπόκεινται πλήρως, σε δύο σιδηρούς περιοριστικούς νόμους:
Τα οικονομικά μέσα, αλλά και την ποσότητα και κυρίως την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού, που έχεις στην διάθεσή σου!
3) Σε κάθε περίπτωση, για τον ΣΥΡΙΖΑ και λόγω των εξελίξεων στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης των αποφάσεων, όλα θα κριθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό, στον επόμενο ένα μήνα. Χρειάζεται σοβαρότητα, υπευθυνότητα και κυρίως ένα πειστικός και με δυνατά πολιτικά επιχειρήματα ευρωπαϊκός λόγος, για να έχουμε ως χώρα, θετικά αποτελέσματα.
Επίσης, για να χαριτολογήσουμε, όπως θα έλεγε και ο γνωστός προπονητής κος Άγγελος Αναστασιάδης, ελπίζουμε και η Παναγιά να είναι μαζί μας, εκείνη την κρίσιμη ώρα και να μην ασχολείται με άλλα πράγματα, όπως π.χ. ο ΠΑΟΚ ή με άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες στον πλανήτη μας, που τυγχάνουν της αποκλειστικής, προσωπικής της εύνοιας!
Για την Νέα Δημοκρατία:
1) «Είναι η Οικονομία, ηλίθιε! (αυτό πρέπει να θυμάσαι), είναι η φράση που έλεγε ο αμερικανός Επικοινωνιολόγος Τζ. Κάρβαϊλ στον υπ. Πρόεδρο των Η.Π.Α, Μπιλ Κλίντον, όταν του εξηγούσε για ποιο (σχεδόν αποκλειστικά) θέμα, θα πρέπει να μιλάει προεκλογικά, προτείνοντας θετικές λύσεις και διεξόδους στου αμερικανούς συμπολίτες του! Και ο Κλίντον σάρωσε!
Εδώ εμείς στην Νέα Δημοκρατία, γιατί σ’ αυτό το κείμενο, μιλάω ως πολίτης, για το κόμμα στο οποίο ανήκω και το οποίο ψηφίζω σταθερά, απ’ το 1989 έως και τώρα, κάναμε την πρωτοφανή προεκλογική εκστρατεία του επερχόμενου Αρμαγεδώνα, με την συνδυασμένη (κορυφαία για τις ανάγκες του Ελληνικού Γένους) πιθανή έλλειψη Χαρτιού Υγείας, όλα αυτά προφανώς, με την ευγενική χορηγία της SOFTEX.
Τέτοιο ρεσιτάλ πολιτικής ηλιθιότητας σε προεκλογική εκστρατεία, θα κάνουμε πολλά χρόνια να ξαναδούμε.
2) Όμως, τώρα που βλέπω τους «συνήθεις» γλείφτες και τα παράσιτα της κομματικής ηγεσίας, που μέχρι χθες διαγκωνίζονταν δίπλα στον τ. Πρωθυπουργό κο Αντώνη Σαμαρά, να παίρνουν αποστάσεις από αυτόν και να είναι πρώτοι και έτοιμοι να τον λιθοβολήσουν, εγώ που συνειδητά δεν ανήκα ποτέ, στο όποιο φιλικό περιβάλλον του, ούτε τον ψήφισα για Πρόεδρο του Κόμματος, θέλω να του πω ένα «Μπράβο»!
Το «Μπράβο», έχει να κάνει με το γεγονός, ότι όταν όλοι οι πρώην Πρωθυπουργοί κρύφτηκαν, ο κος Σαμαράς, ανέλαβε την ευθύνη διακυβέρνησης μιας χώρας χρεωκοπημένης, στο κατώφλι εξόδου απ’ την Ευρωζώνη, με δεδομένο και υπογεγραμμένο το Μνημόνιο, απ’ τον ηλίθιο Γ.Α.Π! Όσοι διάβασαν πρόσφατα τι έγραφε ο τέως Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάϊτνερ στο βιβλίο του, για τις συζητήσεις που έκαναν στο Νταβός το 2012, οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, για την άμεση αποπομπή της Ελλάδας, δεν χρειάζονται άλλη μαρτυρία!
Επίσης ο ίδιος, ως Πρωθυπουργός ήταν εξαιρετικά εργατικός, προσωπικά έντιμος, (για το ευρύτερο περιβάλλον του δεν παίρνω όρκο) και κράτησε όρθια την χώρα μέσα στην Ευρώπη, πετυχαίνοντας τεράστιες δημοσιονομικές προσαρμογές και εξασφάλισε, το (υπό αμφισβήτηση) ευρωπαϊκό μας μέλλον.
Επίσης, δεν ολοκλήρωσε τον εκλογικό του κύκλο, για να δούμε, εάν θα γίνοταν πράξεις οι υποσχέσεις του, για βελτίωση της καθημερινότητας.
Όμως ταυτόχρονα, έκανε και δύο πολύ μεγάλα, μοιραία για την κοινωνία μας, λάθη:
α) Έκοψε οριζόντια, μισθούς και συντάξεις και υπερφορολόγησε σε βαθμό διάλυσης, την μικρή και μεσαία αστική τάξη, δίνοντας όχι άδικα την εντύπωση, ότι έχει ενστερνιστεί μια ακραία νεοφιλελεύθερη λογική, μακριά και έξω απ’ τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό, που ήταν πάντα το θεωρητικό πρόταγμά μας και ο κρίσιμος συνδετήριος πολιτικός δεσμός της Παράταξής μας, με τους Κοινωνικούς Πυλώνες, στήριξής της!
β) Ποτέ δεν είχαμε εικόνα ως πολίτες, για το τι και πως διαπραγματευόταν με το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και την κυρία Μέρκελ και εάν διαπραγματευόταν σκληρά, με ποιά συγκεκριμένα, απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα υπέρ της Χώρας μας.
Η εικόνα και το συμπέρασμα που βγάζαμε όλοι μας, ήταν ότι ελάχιστα διαπραγματευόμασταν και ακόμα λιγότερα επιτυγχάναμε!
Κι’ αυτό οδηγούσε στο επόμενο καταστροφικό πολιτικό συμπέρασμα, ότι η Νέα Δημοκρατία ως Κυβέρνηση, αποδεχόταν περίπου πλήρως, την λογική της ασφυκτικής, μονόπλευρης δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας της κυρίας Μέρκελ, που βύθιζε και βυθίζει την χώρα μας και την Ευρωζώνη σε βαθιά ύφεση, χωρίς καμία σοβαρή αναπτυξιακή προοπτική, με εκατομμύρια ανέργους και νεόπτωχους!
Γιατί άραγε;
3) Τι να κάνουμε;
Οι παραξενιές της Ιστορίας:
Ένα ερώτημα, που έθεσε ο Λένιν και πρέπει κατεπειγόντως τώρα, να το απαντήσει η Νέα Δημοκρατία!
Η πρόταση μου:
α) Επιστροφή στον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό. Να ξαναδιαβάσουμε Τζων Ρώλς, Ρόναλντ Ντουόρκιν, Κάρλ – Χέρμαν Φλαχ και μετά με μια σοβαρή προγραμματισμένη δουλεία μηνών, να τον εξειδικεύσουμε σε όλες τις προτάσεις μας (Εθνικές και Ευρωπαϊκές), του Προγράμματός μας!
Μην βιαστούμε πρόχειρα, όσοι επενδύουν στην αριστερή παρένθεση (εκτός τραγικού ατυχήματος για την χώρα), θα πέσουν έξω.
Μια ήπια, διορθωτική, οικονομική κοινωνική πολιτική, να ασκήσει ο κος Τσίπρας, στο εσωτερικό της χώρας μας, θα κυβερνήσει με αξιώσεις και προοπτικές, σημαντικού χρόνου.
β) Ο κος Σαμαράς, πρέπει να πάει ο ίδιος, συντεταγμένα, σε τρεις μήνες (τον Μάιο), το κόμμα μας, σε ένα ανοιχτό και δημοκρατικό Συνέδριο, όπου θα συζητηθούν τα πάντα και το θέμα της ηγεσίας!
Εκεί για να αποκτήσουμε τον αναγκαίο συγχρονισμό με την κοινωνία, πρέπει αφού καταλήξουμε στο Πρόγραμμα, που θα πρέπει να προτείνουμε σ’ αυτήν, να εκλέξουμε, όχι με όρους τηλεοπτικών καλλιστείων, ούτε εσωτερικών κομματικών στρατών, αλλά προγραμματικών δεσμεύσεων, εκείνον ή εκείνη ως Πρόεδρο, που φυσικά θα πρέπει να έχει δώσει θετικά δείγματα δουλειάς και αποτελεσματικότητας και να ανήκει ηλικιακά, στις γενιές που έρχονται: (35 – 45 χρονών.)
Τρεις ανθρώπους, θέλω να προτείνω, με απόλυτη αλφαβητική σειρά, κανέναν τους δεν γνωρίζω προσωπικά, παρά μόνο την δουλειά τους, και αυτοί, εάν ενδιαφέρονται, πρέπει να προβάλλουν άμεσα τις προγραμματικές τους σκέψεις και προτάσεις, για το Μέλλον της Παράταξης και πάνω από όλα, της Πατρίδας:
1. ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ.
2. ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ.
3. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑΣ.
Ο λόγος ανήκει τώρα πια σε αυτούς, εάν θέλουν και ενδιαφέρονται να απαντήσουν, σε μια κορυφαία Πρόκληση, που θέτει η ίδια η πολιτική μας ζωή!
Σωτήρης Ι. Μεθενίτης.
Δήμαρχος Μαρκοπούλου Μεσογαίας.
